مقطع‌نگاری همدوسی اپتیکی (به انگلیسی: Optical coherence tomography) یا OCT، نوعی روش مقطع‌نگاری در پزشکی است.

از قرن هجدهم میلادی به بعد، میکروسکوپ تا دستگاههای تصویربرداری مانند: x-ray و MRI، ابزارهای ضروری در بخش پزشکی و زیست شناسی بوده اند. اما دستگاههای مقطع نگاری مشکلاتی از قبیل قیمت بالا، تهاجمی بودن و رزولوشن پایین را دارا می باشند. بنابراین به منظور از بین بردن این مشکلات، بسیاری از محققین دستگاه OCT (از پیشرفتهای اخیر در زمینه تصویربرداری پزشکی) را معرفی کردند. تکنیک تصویربرداری OCT برای نخستین بار توسط Huang و همکارانش در سال 1991 معرفی شد. این تکنولوژی می‌تواند تصویربرداریهای مقطعی از ساختمان میکروسکوپی بافتهای زیستی انجام دهد. همچنین دارای رزولوشنی در مقیاس میکرومتر میباشد. در این روش، مشابه تصویربرداری اولتراسوند، شماری از A-Scanهای مقطعی یا اسکنهای خطی با هم، B-Scan یا تصاویر مقطعی را بوجود می آورند. انرژی نور برای تصویربرداری با دستگاه OCT به جای سیگنال صوتی مورد استفاده قرر گرفته است و تشکیل تصویر، بستگی به ویژگیهای نوری ساختار بافتها دارد. به علت سرعت بالای نور، اندازه گیری مستقیم از تاخیر سیگنال اکو ممکن نمیباشد. به همین علت، سیستمهای OCT بر اساس تداخل سنجی همدوسی ضعیف (Low-coherence interferometry) کار می‌کنند^[۱]، که این امر یا توسط دیودهای فوق درخششی (Superluminescent diode)، و یا با لیزرهای فمتو-ثانیه‌ای (که پالسهایی بسیار کوتاه دارند) انجام پذیر است.

سیستمهای OCT از جمله در چشم پزشکی^[۲] (بصورت غیرتهاجمی) و تشخیص بیماریهای قلبی (بصورت تهاجمی) کاربرد دارند.^[۳]

j.s

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: